เจริญธัมมานุสติ นำธรรมมะมาตริตรึกเพื่อให้เกิดปัญญา

ฝึกจิตให้เป็นพืชที่เติบโตได้ คือการสร้างศรัทธาอย่างต่อเนื่องและเหมาะสม, มีสติเป็นปฏัก ควบคุม การลาก แอก, คันไถ คือปัญญา เพื่อให้ผานขุด เจาะลงไปในดิน, โดยมีน้ำรดพืช คือมีความเพียร, พรวนดินซ้ำๆ ย้ำๆ คือ การบริกรรม พืชก็จะงอกงาม, จิตเราก็จะมีการปรับเสมอๆกันระหว่างศรัทธาและปัญญา, ความเพียรและสมาธิ, มีสติเพิ่มมากยิ่งๆขึ้น จิตก็จะมีกำลังคืออินทรีย์ ในการพิจารณาตริตรึกธรรมะพระพุทธเจ้า ใคร่ครวญซ้ำๆ ก็จะเกิดปัญญา ละอวิชชาได้


Timestamp
[00:00] ใคร่ครวญธรรมในเรื่อง สติ ศรัทธา ปัญญา
[05:25] อุปมาอุปไมยว่าพระพุทธเจ้าก็เป็นดั่งกสิกร
[16:24] สติมาก่อนตามด้วยศรัทธา ผู้มีปัญญาย่อมไม่เชื่อง่าย ธรรมะทั้งหมดทำงานเสริมกัน
[20:39] ทำให้เป็นบริกรรมอุปมาการทำงานของช่าง
[28:26] อุปไมยกับตัวเรา ช่างคือจิต งานคือมรรคแปด บริกรรมคือทำให้พัฒนา
[35:22] คิดให้เป็นโยนิโสมนสิการ ปรับให้สมดุล