พรากกาย พรากจิต ดุจพระจันทน์บนฟ้า และ พระจันทน์บนผิวน้ำ เกี่ยวข้องกัน แต่ ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน, แยกด้วยสติ โดยใช้ลมหายใจเป็นเครื่องมือ สงบระงับ จนจิตเป็นสมาธิ หากแต่เมื่อมีสิ่งมากระทบ กายและจิตกลับรวมกันเป็นสิ่งเดียวกันได้อีก เพราะอวิชชา ความไม่รู้ ยึดโยงอยู่กับตัณหา, สิ่งเดียวที่จะแยกกาย แยกจิตได้ อย่างต่อเนื่อง คือ ปัญญา, ปัญญาที่เกิดจาก การเห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ของทั้งกายและจิต จึงวางทั้งกายและจิตลงได้

Timestamp
[00:01] พรากกาย พรากจิต ดุจดวงจันทร์บนฟ้าและบนผิวน้ำ
[07:18] หลักการ ล็อคตรงไหนแยกตรงนั้น
[23:34] สติรักษาจิต จิตจะรับรู้แต่ไม่เพลิน เป็นสมาธิ นี่คือพรากกายพรากจิต
[32:37] สร้างปัญญา คิดถึงความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
[49:39] เห็นว่ากายและจิตไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา