พระนางวาสภขัตติยาทรงประสูติพระราชโอรสพระนามว่า “วิฑูฑภะ” พระกุมารเสด็จไปกบิลพัสดุ์เพื่อเยี่ยมพระญาติ เมื่อเสด็จกลับทาสีคนหนึ่งของเจ้าศากยะ ล้างแผ่นกระดานที่วิฑูฑภะนั่ง นางล้างพลางบ่นว่า แผ่นกระดานนี้ลูกของทาสีนั่ง บังเอิญนายทหารคนหนึ่งลืมอาวุธไว้ จึงกลับไปเอาอาวุธและได้ยินเสียงด่านั้น เมื่อทราบความทั้งปวงแล้ว ข่าวแพร่ออกไปจนเจ้าชายวิฑูฑภะทรงทราบ จึงทรงตั้งพระทัยแน่วแน่ว่าเมื่อใดได้เป็นกษัตริย์ เมื่อนั้นจะเอาพระโลหิตล้างแผ่นกระดานที่เคยนั่ง เวลาต่อมาพระเจ้าปเสนทิโกศลทรงทราบเรื่อง ได้ทรงถอดทั้งมารดาและบุตรออกจากมเหสีและราชกุมารให้เป็นคนสามัญ แล้วเสด็จไปเฝ้าพระพุทธเจ้า พระองค์ทรงปลอบว่าฝ่ายมารดานั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือฝ่ายบิดา พระองค์ทรงเชื่อพระศาสดาจึงสถาปนาพระนางวาสภขัตติยาและเจ้าชายวิฑูฑภะไว้ในตำแหน่งอย่างเดิม เจ้าชายวิฑูฑภะทรงระลึกถึงการดูหมิ่นของเจ้าศากยะอยู่เสมอ ต่อมาได้สมคบกับทีฆการายนะมหาอมาตย์ผู้ซึ่งเป็นหลานพันธุลเสนาบดี ทำการแย่งราชสมบัติจากพระบิดา เมื่อวิฑูฑภะได้อำนาจแล้วทรงยกทัพไปทำลายเจ้าศากยะเสียเกือบหมดสิ้น เจ้าศากยะถึงความพินาศเพราะมานะ และเพราะสกุล โดยแท้ #พระเจ้าวิฑูฑภะ