พราหมณ์ปุโรหิตประจำราชสำนักผู้ช่างเจรจา หากเมื่อใดที่เขาได้พูดแล้ว ผู้อื่นจะไม่มีโอกาสได้พูดเลย การกระทำนี้สร้างความรำคาญใจให้แก่ผู้คนเป็นอย่างมากรวมทั้งพระราชา พระองค์จึงหาวิธีเพื่อไม่ให้ปุโรหิตนั้นได้อ้าปากพูดมากนัก เมื่อพระองค์เสด็จอุทยานได้ทอดพระเนตรเห็นเด็ก ๆ กำลังยืนมุงดูชายง่อยผู้หนึ่งแสดงการดีดก้อนกรวดซัดใส่ใบไม้ พระองค์จึงรับสั่งให้นำชายง่อยผู้นั้นเข้าวังด้วย เมื่อใดที่ปุโรหิตอ้าปากพูด บุรุษง่อยก็ดีดขี้แพะเข้าปากเขาในทันที

#โภชาชานียชาดก

อ่าน “อรรถกถา โภชาชานียชาดกว่าด้วย ม้าสินธพอาชาไนย”

#อาชัญญชาดก

อ่าน “อรรถกถา อาชัญญชาดกว่าด้วย ม้าอาชาไนยกับม้ากระจอก”

#สาลิตตกชาดก

อ่าน “อรรถกถา สาลิตตกชาดกว่าด้วย คนมีศิลปะ”


Timeline
[00:38] นิทานพรรณนา “ยอดม้าอาชาไนย”
[07:13] โภชาชานียชาดก ว่าด้วยม้าสินธพอาชาไนย
[29:03] อาชัญญชาดก ว่าด้วยม้าอาชาไนยกับม้ากระจอก
[30:58] สาลิตตกชาดก ว่าด้วยคนมีศิลปะ
[46:38] บทสรุปส่งท้าย