สุปารกบัณฑิตผู้เป็นต้นหนแห่งเรือในขณะนั้น ได้นำเรือแล่นมาถึงท้องทะเลที่ชื่อว่า พลวามุข น้ำทะเลนั้นก็เดือดพล่าน พุ่งขึ้นปรากฏเป็นเหมือนเหวใหญ่ เมื่อคลื่นพุ่งทะยานขึ้น ท้องทะเลก็เป็นเหมือนเหวติดต่อกันไป ส่งเสียงดังน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง เหล่าลูกเรือต่างพากันกลัวต่อมรณภัยที่กำลังมาถึงตน พากันโอดครวญร่ำไห้หวาดหวั่นด้วยความกลัว ต้นหนแห่งเรือจึงได้กระทำสัจจกิริยาด้วยอำนาจแห่งศีล 5 ครั้นกระทำสัจจกิริยาแล้ว ก็รดน้ำในถาดที่เต็มลงที่แอกเรือนั้น เรือที่แล่นไปผิดทิศ ก็บ่ายหัวกลับด้วยอานุภาพแห่งสัจจะ ประหนึ่งท่านผู้มีฤทธิ์บันดาล “ชาติกำเนิด พวกพ้อง นำสุขมาให้ในสัมปรายภพไม่ได้ ส่วนศีลของตนที่บริสุทธิ์ดีแล้ว จึงนำสุขมาให้ในสัมปรายภพได้”

#สุปปารกชาดก

อ่าน “อรรถกถา สุปปารกชาดกว่าด้วย ทะเล ๖ ประการ”

#วัฏฏกชาดก

อ่าน “อรรถกถา วัฏฏกชาดกว่าด้วย ความจริง”

#โมรชาดก

อ่าน “อรรถกถา โมรชาดกว่าด้วย นกยูงเจริญพระปริตต์”


Timeline
[00:42] นิทานพรรณนา “สัจจกิริยา”
[04:46] การตั้งสัจอธิฐาน
[05:52] สุปปารกชาดก ว่าด้วยทะเล 6 ประการ
[43:18] วัฏฏกชาดก ว่าด้วยความจริง
[48:37] ตั้งสัจจกิริยา
[51:51] โมรชาดก ว่าด้วยนกยูงเจริญพระปริตต์
[54:48] องคุลิมาลสูตร