“การฝึก” จะทำ จิตของมนุษย์ทุกคนที่ได้ฝึกนั้น, ให้เป็นผู้ที่ประเสริฐขึ้นมาได้.

ทนฺโต เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ คือ บุคคลผู้ที่ฝึกแล้ว ประเสริฐกว่ามนุษย์ทั้งหลาย.

ตั้งสติ โดยการใช้อานาปานสติ ใช้ลมหายใจเป็นเครื่องมือ, ปิดช่องทั้งห้า ตา หู จมูก ลิ้น กาย, เหลือแต่ช่องทางใจ, ขุดลงไปในจอมปลวก ในช่องทางใจ คือ การทำความเพียร, เมื่อมีสติ จะเกิดสมาธิ และเกิดปัญญา, เราใช้ปัญญาทำความเพียร ขุดลงไป, เราจะเจอจิต, จิตมีความเป็นประภัสสร นั่นคือ สมาธิ, เพ่งเฉพาะซึ่งจิตที่ตั้งมั่นแล้ว อุเบกขา ความวางเฉยจะเกิด, แล้วเอาอุเบกขานั้นมาพิจารณาให้เกิดปัญญา, เราจะเห็น สมาธิก็ไม่เที่ยง จิตก็ไม่เที่ยง, เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตนของเรา, ฝึกบ่อย ๆ, ฝึกด้วยปัญญา, วางซะ วางความยึดถือในจิตนี้, ฝึกด้วยสติ จะมีวิมุตติเป็นที่แล่นไปสู่ วิมุตติก็จะมีนิพพานเป็นที่แล่นไปสู่.


Timeline

[00:01] ชนที่ฝึกดีแล้วประเสริฐกว่ามนุษย์ทั้งปวง อุดรูทั้ง 5 แล้วขุดลงไป ผ่านอานาปานสติ
[09:42] ปิดช่องทางกาย เหลือช่องทางใจ เฝ้าดูจิตโดยสังเกตลมตรงปริมุขขัง
[15:44] เพียงสังเกตไม่ตามไป สติมีกำลัง สมาธิเกิด ประเสริฐได้ด้วยการฝึก
[20:36] ออกจาก Comfort zone ยืดแต่ไม่ขาด
[27:13] ขุดจนเจอจิต จิตมีความเป็นประภัสสร เพ่งเฉพาะจิตที่ตั้งมั่นแล้วอย่างดี อุเบกขาเกิด
[38:43] พิจารณาอุเบกขา จิตประภัสสร สมาธิ ล้วนไม่เที่ยง
[46:42] ผู้ฝึกได้จะเห็นสัดส่วนของโทษและประโยชน์ เห็นความจริงของความไม่เที่ยง