ในสมัยพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์ได้ถือกำเนิดในตระกูลเศรษฐี เมื่อพ่อและแม่ได้จากไป ผู้เป็นพี่ชายจึงรับช่วงต่อกิจการทั้งหมด และคอยดูแลน้องชายเป็นอย่างดี เมื่อพี่ชายได้เสียชีวิตลงจากอาการป่วย เหล่าญาติที่ทราบข่าวต่างพากันร้องไห้คร่ำครวญดังระงมไปทั่ว  ด้านพระโพธิสัตว์กลับยืนนิ่ง ญาติ ๆ ต่างกล่าวติเตียนอย่างเดือดดาล เมื่อพระโพธิสัตว์ได้ฟังคำของญาติ จึงกล่าวว่า “ท่านทั้งหลายไม่รู้จักโลกธรรม 8 ประการ เพราะความที่ตนเป็นคนบอดเขลา จึงพากันร้องไห้ว่า พี่ชายของเราตาย แม้เราเองก็จักตาย เพราะเหตุไรท่านทั้งหลายจึงไม่ร้องไห้ถึงเราบ้างว่า ผู้นี้ก็จักตาย แม้ท่านทั้งหลายก็จักตาย เพราะเหตุไรจึงไม่ร้องให้ถึงตนเองบ้างว่า แม้เราทั้งหลายก็จักตาย ๆ สังขารทั้งปวงย่อมเป็นของไม่เที่ยง แม้สังขารอย่างหนึ่งซึ่งสามารถดำรงอยู่ตามสภาวะนั้นนั่นแหละย่อมไม่มี ท่านทั้งหลายเป็นผู้บอดเขลา ไม่รู้จักโลกธรรม 8 ประการจึงพากันร้องไห้ เพราะความไม่รู้ เราจักร้องไห้เพื่ออะไรกัน.”

#ปัญจุโปสถิกชาดก #มตโรทนชาดก

อ่าน “อรรถกถา ปัญจุโปสถิกชาดกว่าด้วย นกพิราบ”

อ่าน “อรรถกถา มตโรทนชาดกว่าด้วย ร้องไห้ถึงคนตาย”


Timeline

[00:45] นิทานพรรณนา “การเข้าจำ”
[04:31] ปัญจุโปสถิกชาดก ว่าด้วยนกพิราบ
[51:06] มตโรทนชาดก ว่าด้วยร้องไห้ถึงคนตาย