เมื่อกาลนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นพญาไก่ป่า มีไก่เป็นบริวารหลายร้อยตัว พากันอาศัยอยู่ในป่าลึกแห่งหนึ่ง ใกล้กันนั้นมีนางแมวตัวหนึ่งอาศัยอยู่ นางแมวป่ามันเที่ยวใช้อุบายล่อลวงจับไก่ป่ากินเป็นอาหารเกือบหมด เมื่อพญาไก่ป่าทราบว่าบริวารถูกนางแมวจับกินก็ไม่ไปใกล้บริเวณนั้น นางแมวป่าจอมมายาจึงต้องดั้นด้นมาหาพญาไก่ป่าเสียเอง มันเดินย่องเข้าไปใต้คอนไม้ที่พญาไก่ป่าจับอยู่ กล่าววาจาหว่านล้อมต่างๆ เพื่อหลอกล่อให้พญาไก่ป่าเข้ามาใกล้ หากแต่พญาไก่ป่ารู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของมัน เมื่อมันรู้ว่าพญาไก่ป่าไม่หลงกล ก็รีบวิ่งหนีกลับไปอย่างผู้ผิดหวัง และไม่กลับไปหากินที่นั่นอีกเลย

ฟัง “ฐานะที่พึงพิจารณาด้วยกำลังของบัณฑิต”

อ่าน “เรื่องนางจิญจมาณวิกา” อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท โลกวรรคที่ ๑๓

อ่าน “อรรถกถา มหาปทุมชาดก ว่าด้วย มหาปทุมกุมาร”

อ่าน “อรรถกถา กุกกุฏชาดก ว่าด้วย ผลของการไม่เชื่อง่าย”

อ่าน “อรรถกถา ราธชาดก ว่าด้วย พูดเพ้อเจ้อเพราะความเขลา”

อ่าน “ทุราชานชาดก ว่าด้วยภาวะของหญิงรู้ยาก”

อ่าน “อรรถกถา รุหกชาดก”


Timeline
[00:28] นิทานพรรณนา “ก่อบาปเรื่อยไป เพราะโกหกไปเรื่อย”
[03:36] นิทานธรรมบท เรื่อง นางจิญจมาณวิกา
[16:02] กุกกุฏชาดก ว่าด้วยผลของการไม่เชื่อง่าย
[23:34] ราธชาดก ว่าด้วยพูดเพ้อเจ้อเพราะความเขลา
[33:41] ทุราชานชาดก ว่าด้วยภาวะของหญิงรู้ยาก
[47:58] รุหกชาดก ชาดกว่าด้วยรุหกะปุโรหิต