1X
ในเอพิโสดนี้ เป็นเรื่องของ ธรรมที่ทำให้เกิดความเลื่อมใส มาใน ปสาทกรธัมมวรรค ข้อที่ 366-381 (พระไตรปิฎกเล่มที่ 20 พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ 12 [ฉบับมหาจุฬาฯ] อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต)
“ปสาทะ” หมายถึง ความศรัทธา ความเลื่อมใส ในวรรคนี้จึงพูดถึง หมวดธรรมะที่ทำให้เกิดความเลื่อมใส โดยพูดไว้ทั้งหมด 16 ข้อ ซึ่งจะอธิบายไปในต่ละข้อ ๆ ที่ถ้าเรามีคุณธรรมสักข้อใดข้อหนึ่ง ถือว่าเป็นการได้ที่ดีแล้ว และถ้ามีทุกอย่างทุกข้อ อันนี้เป็นการได้ที่ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป
ลาภ หมายถึง การได้ เมื่อได้แล้ว ทำไมจึงตั้งหัวข้อว่า “เลื่อมใส”
ก็เพราะ ลาภานุตตริยะ คือ การได้อันเลิศ เป็นการที่ได้ความเลื่อมใสในพระตถาคต หรือสาวกของพระตถาคต เมื่อเรามีคุณธรรมต่าง ๆ เหล่านี้จึงเป็นการได้อันเลิศ เพราะมันเกี่ยวกับความเลื่อมใส ทำให้เกิดความเลื่อมใสในตนเอง และ ทำให้เกิดความเลื่อมใสในคนอื่นด้วย
ปสาทกรธัมมวรรค หมวดว่าด้วยธรรมที่ทำให้เกิดความเลื่อมใส
[๓๖๖-๓๘๑] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ความเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตร ความเป็นผู้ถือเที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร ความเป็นผู้ทรงผ้าบังสุกุลเป็นวัตร ความเป็นผู้ทรงไตรจีวรเป็นวัตร ความเป็นธรรมกถึก ความเป็นวินัยธร ความเป็นพหูสูต ความเป็นผู้มั่นคง ความถึงพร้อมด้วยอากัปกิริยา ความถึงพร้อมด้วยบริวารที่ดี ความเป็นผู้มีบริวารมาก ความเป็นกุลบุตร ความเป็นผู้มีรูปผิวพรรณ งาม ความเป็นผู้เจรจาไพเราะ ความเป็นผู้มักน้อย ความเป็นผู้มีอาพาธน้อย ทั้งหมดนี้ เป็นชื่อเรียกลาภนั่นเอง”
แนะนำรับฟังเพิ่มเติมได้ที่ Playlists: ใต้ร่มโพธิบท S08E11
Timeline
[07:29] ปสาทกรธัมมวรรค ข้อ 366
[08:31] ธุดงควัตร ข้อ 366-369
[14:18] ธุดงควัตรเพิ่มเติม
[17:25] เหตุแห่งการทำธุดงควัตร
[20:04] ข้อ 5/370 ธรรมกถึก
[22:47] ข้อ 6/371 วินัยธร
[27:16] ข้อ 7/372 พหูสูต
[32:56] ทบทวนกลางรายการ
[54:12] สรุป