ในเอพิโสดนี้นำเสนอเรื่องเวมานิกเปรต ที่ได้รับโทษของกามที่มีความต่ำทรามเศร้าหมอง ทำให้ตายแล้วบังเกิดในนรกเดรัจฉานเปรตวิสัยได้ ซึ่งเวมานิกเปรตเป็นหนึ่งในภพของเปรต เรื่องแรกเป็นเรื่องของปุโรหิตคนหนึ่งที่ทำหน้าที่โดยไม่ชอบฉกฉวยเอาประโยชน์ ขูดเลือดขูดเนื้อ รับสินบน วินิจฉัยคดีไม่เป็นธรรม แต่ด้วยเคยรักษาอุโบสถศีลเพียงครึ่งวัน และเคยให้ทานมะม่วงกับหญิงผู้ถือศีลอุโบสถ เมื่อตายไป ด้วยผลบุญจึงเป็นเทวดาตอนกลางคืน และด้วยผลกรรมจึงเป็นเวมานิกเปรตตอนกลางวัน ใช้เล็บกรีดกินเนื้อของตนเองเป็นอาหาร “บุญอย่าคิดว่าเล็กน้อยแล้วจะไม่ทำ บาปคิดว่าทำแล้วจะไม่ให้ผล อย่าคิดอย่างนั้น ทำน้อยหรือมาก ไม่ว่าจะบุญหรือบาปให้ผลแน่นอน เป็นคนละบัญชีที่เกี่ยวเนื่องกัน เพราะฉะนั้นให้อยู่ด้วยความไม่ประมาท พยายามทำความดีอยู่อย่างต่อเนื่อง ความดีบางครั้งไม่ได้ทำได้ง่าย ทำได้ยาก แต่สิ่งที่ทำได้ยากแล้ว มันดี เราควรทำ”