ความชราของร่างกายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราสามารถเตรียมตัวแก่อย่างมีประโยชน์ โดยการหมั่นฝึกฝนตน มีความเพียรในการปฏิบัติธรรม ตลอดจนมีสติในการดำรงชีวิต พระพุทธเจ้าได้ทรงเปรียบเทียบร่างกายที่ต้องชราภาพ กับราชรถที่ชำรุดทรุดโทรม แต่ธรรมที่พระองค์ทรงสั่งสอนไว้นั้นไม่มีความชราภาพ อีกทั้งยังไม่เกี่ยวเนื่องด้วยเวลา (อกาลิโก) จึงได้ยก 4 เรื่องราวที่มาในธรรมบทแปลที่มาในหมวด "ชราวรรค" นำเสนอเรื่องราวของบุคคลที่เป็นคติสอนใจเกี่ยวกับความแก่ชราเพื่อประกอบหัวข้อธรรม ดังนี้ เรื่อง พระนางรูปนันทาเถรี  พระนางรูปนันทา ผู้เลิศด้านเพ่งด้วยญาณ น้องสาวของพระพุทธเจ้าผู้หลงในรูปงามของตน ออกบวชตามพระญาติโดยไม่มีศรัทธา  แต่เมื่อพระพุทธเจ้าได้แสดง "กายคตาสติ" พระนาง จึงบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน สุดท้ายได้เป็นบรรลุพระอรหันต์ด้วยเพ่งพิจารณาตามไปในพระคาถาที่ว่า "สรีระอันกรรมทำให้เป็นนครแห่งกระดูกทั้งหลาย ฉาบด้วยเนื้อและโลหิต เป็นที่ตั้งลงแห่งชรา มรณะ มานะและมักขะ." เรื่อง พระนางมัลลิกาเทวี  พระพุทธเจ้าทรงเทศน์สอนเกี่ยวกับการตายของนางพระนางมัลลิกา เปรียบเทียบกับราชรถยังชำรุดทรุดโทรมได้ จะกล่าวอะไรแม้ร่างกายนี้ก็เช่นกัน แต่ธรรมของสัตบุรุษหาหาได้เข้าถึงชราไม่ สัตบุรุษกับสัตบุรุษรู้กันได้อย่างนี้ "ราชรถที่วิจิตรดี ยังคร่ำคร่าได้แล, อนึ่ง ถึงสรีระก็ย่อมถึงความคร่ำคร่า, ธรรมของสัตบุรุษหาเข้าถึงความคร่ำคร่าไม่, สัตบุรุษทั้งหลายแล ย่อมปราศรัยกับด้วยสัตบุรุษ." เรื่อง พระโลฬุทายีเถระ  พระโลฬุทายีเถระ ผู้ไม่ใฝ่เรียนรู้ ฝึกฝนจนแก่ไป ย่อมเหมือนโคถึก ปัญญาย่อมไม่เจริญ "คนมีสุตะน้อยนี้  ย่อมแก่เหมือนโคถึก,[...]