มหาสาโรปมสูตร…"ภิกษุทั้งหลาย เมื่ออินทรีย์สังวรมีอยู่ ศีลก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อศีลมีอยู่ สัมมาสมาธิก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อสัมมาสมาธิมีอยู่ การรู้เห็นตามที่เป็นจริงก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อการรู้เห็นตามที่เป็นจริงมีอยู่ ความหน่ายและคลายกำหนัดก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อมีความหน่ายและความคลายกำหนัดอยู่ วิมุตติญานทัสสนะก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย คือเปรียบเหมือนต้นไม้ เมื่อสมบรูณ์ด้วยกิ่งและใบแล้ว สะเก็ดเปลือกนอกก็บริบรูณ์ เปลือกชั้นในก็บริบรูณ์ กระพี้ก็บริบรูณ์ แก่นก็บริบรูณ์ ข้อนี้ฉันใด เมื่ออินทรีย์สังวรมีอยู่ ศีลก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อศีลมีอยู่ สัมมาสมาธิก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อสัมมาสมาธิมีอยู่ การรู้เห็นตามที่เป็นจริง ก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อรู้เห็นตามที่เป็นจริงมีอยู่ ความหน่ายและความคลายกำหนัด ก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย เมื่อมีความหน่ายและคลายกำหนัด วิมุตติญานทัสสนะก็ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัย ฉันนั้นเหมือนกันแล"