ธรรมบทเรื่องพระเถระผู้ตั้งตนอยู่ในธรรม จะเห็นแง่มุมของการออกบวชเพื่อสลัดทุกข์ เมื่อบรรลุก็กลับมาโปรดเห็นถึงการสงเคราะห์กันตามธรรม และเห็นถึงแง่มุมในการตั้งต้นอยู่ในธรรมของท่านธรรมิกภิกษุ เรื่องนี้เป็นเรื่องของการที่เราตั้งจิตให้มันถูกเท่านั้นเอง แน่นอนว่าคนที่ถ้ายังไม่บรรลุถึงขั้นเป็นพระอรหันต์ การตั้งจิตให้เป็นสัมมาทิฏฐิก็ยังไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์ ยังมีที่เรายังต้องไปตันที่อายตนะตรงนั้นบ้าง ติดข้องอยู่ในเรื่องนี้บ้าง อาจจะปฏิบัติตามมรรคได้ไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์ นั่นก็เพราะว่ายังไม่บรรลุธรรม พอเรารู้แล้วถึงข้อนั้นข้อนี้ ก็พยายามปรับความเห็นของเราให้มันตรงให้มันถูกต้องอยู่ในทำนองคลองธรรม ซึ่งเรื่องของการปรับความเห็นนี้ ไม่ใช่ว่าต้องเปลี่ยนสถานะจากอยู่บ้านมาอยู่วัด หรือจากคฤหัสถ์มาเป็นนักบวช หรือไม่ต้องเปลี่ยนที่จากที่นั้นมาเป็นที่นี้ แต่ว่าอยู่ตรงไหน คือจิตเราอยู่ตรงไหน แค่ปรับความเห็น ทำให้มันถูกต้อง ให้มันถูกเลย เพราะว่าในเรื่องของสัมมาทิฏฐิ เรื่องของสัมมาสติ สัมมาวายามะ มันไปอยู่ได้ทุกที่ เพราะว่ามันอยู่ในช่องทางคือใจของเรา