"ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ทำได้บริบูรณ์ย่อมให้สำเร็จได้บริบูรณ์ ผู้ทำได้เพียงบางส่วนย่อมให้สำเร็จได้บางส่วน ด้วยประการฉะนี้แล เรากล่าวว่าสิกขาบททั้งหลายไม่เป็นหมันเลย" ในข้อที่ 87 - 88 พูดถึงความแตกต่างกันของอริยบุคคลในแต่ละระดับ ไล่มาจากการมีศีลเต็ม สมาธิปัญญาพอประมาณ คือ โสดาบัน ศีลเต็มสมาธิเต็มปัญญาพอประมาณ คือ อนาคามี จนถึงเต็มบริบรูณ์ทั้งหมด คือ อรหันต์ และยังมีการแบ่งตามสังโยชน์ที่ละได้ตามลำดับด้วย นอกจากนี้จะได้ทราบการแยกแยะที่ละเอียดลงไปของแต่ละขั้นของอริยบุคคลในขั้นนั้น ๆ ด้วย ทั้งหมดนี้จะได้ข้อคิดกำลังใจที่ว่า ความเพียรที่ทำมาตามอธิศีลอธิจิตอธิปัญญานั้นย่อมมีผล ในข้อที่ 90 และ 91 นั้นคล้ายกัน ต่างกันตรงข้อปัญญา ในข้อที่ 91 จะเป็นการรู้อริยสัจสี่ขั้นลึกลงไป รู้ถึง 3 รอบ นั่นคือ ขั้นอรหันต์นั่นเอง ในข้อสุดท้ายเป็นการแสดงความสำนึกผิดเห็นโทษ และต้องการประกาศโทษของตัวภิกษุเองแด่พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าเปรียบมาในภิกษุ 3 ระดับ จบสมณวรรค