“คนครองเรือนแล้วอยู่เหนือกาม ชีวิตคุณนี้ดีมาก ๆ เพราะอะไร เพราะเราไม่ได้ถูกมารกุมหัวใจอยู่ มารเนี่ยจะใช้กามนี่แหละมาเป็นเหยื่อล่อให้เราทำหรือไม่ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ที่นี้พอเราอยู่ในโลกของกามแล้ว ถ้าเราเหนือกามได้ จะไม่ถูกมันควบคุม ฉะนั้นจิตใจเราต้องอยู่เหมือนพรหม แต่ตัวเราก็อยู่ในโลกมนุษย์นี้แหละ นี้คือขั้นที่ 3 ที่ต้องฝึกให้มันเหนือขึ้นไป ในการที่ว่าฉันจะไม่ต้องไปยินดีพอใจในสิ่งที่เป็นความสุขทางตาทางหูนั้นอีกต่อไปเลย จิตใจนี้มันทำให้เหนือได้”  ในเอพิโสดนี้ จึงมาทำความเข้าใจถึงลักษณะพฤติกรรมของคนยุคสตรอเบอรี่เจนเนอเรชั่น / ฮ่องเต้ซินโดรม ที่สามารถเป็นกันได้ในทุกเพศทุกวัย ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของคน ๆ นั้นที่ไปเชื่อมโยง "โดพามีน ฮอร์โมนความสุข" (Dopamine) เข้ากับความเพลิดเพลินลุ่มหลงยินดีในกาม จนก่อให้เกิดปัญหาชีวิตตามมา เช่น โรคซึมเศร้า  ประเด็นในที่นี้คือ กิจกรรมอะไรที่ว่าดีมีประโยชน์ต่อร่างกายของเราแล้วจะไม่ได้ให้โดพามีนมาก แต่ให้ความสุขในภายในได้ อันนี้ควรทำ ซึ่งตามหลักคำสอน นั่นก็คือ เนกขัมมะ (การหลีกออกจากกาม) ที่จะช่วยดีท็อกซ์โดพามีนที่มีมากเกินไปนั้น ปรับสัดส่วนในเรื่องของกายและใจให้มีความสมดุลกันได้ #63-1u47