“นายพรานคนนึง อยู่ ๆ มือเท้าของเขาก็เกิดหงิกงอขึ้นมา เขาไม่อาจเดิน และจับถืออะไรได้ พรานผู้นั้นได้แต่อาศัยดื่มกินน้ำในรอยเท้าโคประทังชีวิต ร่างกายของเขานั้นก็ผอมซูบ ผิวหนังค่อย ๆ แตกปริเป็นร่องริ้ว กลายเป็นสีดำคล้ำดูเหมือนเปรต เป็นเปรตทั้งที่ยังเป็นมนุษย์ เสวยทุกข์ใหญ่หลวง” รูปที่รู้แจ้งด้วยจักษุ รสที่รู้แจ้งด้วยชิวหา เสียงที่รู้แจ้งด้วยโสต กลิ่นที่รู้แจ้งด้วยฆานะ โผฏฐัพพะที่รู้แจ้งด้วยกาย อันน่าปรารถนา น่ารัก น่าใคร่ น่าพอใจ ประกอบด้วยกามอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด บุคคลผู้ถูกราคะเข้าครอบงำ ย่อมถลำลงสู่กระแสแห่งตัณหา เหมือนดั่งแมงมุมตกลงไปยังใยที่ตนถักไว้ บุคคลผู้มีปัญญาจึงทำลายเครื่องจองจำนี้ เพื่อละทุกข์ทั้งปวง