ธรรมเทศนาเรื่อง “อย่าหลงสมมุติโลก” โดย พระครูสิทธปภากร (หลวงพ่อ ดร. สะอาด ฐิโตภาโส) เจ้าอาวาสวัดป่าดอนหายโศก
การกำหนดรู้ลมหายใจสม่ำเสมอ จะทำให้จิตแน่วแน่เป็นสมาธิมีอารมณ์รวมเป็นหนึ่ง เมื่อมีสมาธิตั้งมั่นเป็นหนึ่งแล้วให้ย้อนมาพิจารณาความไม่เที่ยงของร่างกายตั้งแต่ถือปฏิสนธิในครรภ์มารดา
วัยแต่ละวัยที่ล่วงเลยไปจากอายุ 20 – 60 ปีและก็ตาย คือความไม่เที่ยง เพราะถ้ามันเที่ยงก็จะต้องไม่มีความเปลี่ยนแปลง ไม่มีการแก่ ไม่มีการเจ็บ ไม่มีการตาย
ถือศีล 5 ให้มั่นคงเพราะตายแล้วยังกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกได้
ความตายเป็นของแน่ แต่เวลาตายเป็นของไม่เที่ยง
ทาน ศีล ภาวนา คุณความดีที่เราทำมีมากเท่าไหร่ พอเราตายไปแล้วก็ไม่มีใครเอาของเราไปได้ ถ้าภาวนาจนได้มรรคได้ผลก็ยิ่งประเสริฐ

เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีชีวิตได้นานแค่ไหน ให้เราทำความดี หมั่นพิจารณาไปเรื่อย ๆ ทำอย่าหยุด เช่นกำหนดสติก็กำหนดเรื่อย ๆ พิจารณาให้เห็นไตรลักษณ์ แยกส่วนของร่างกายเราให้ชัด และกำจัดไฟในใจเราคือ ราคะ โทสะ โมหะ อย่าให้มีในใจของเรา มันทำให้ใจเราตกต่ำอยู่ตลอดเวลา ทำให้มีแต่ความเศร้าหมอง เราต้องแก้ด้วยการปฏิบัติธรรม เห็นให้แจ้งชัดว่ามันเป็นอนัตตา ไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอน เราต้องพยายามฝึกหัดปฏิบัติให้เป็นให้ได้

พอทำเป็นแล้วก็จะสบายใจได้ พึ่งพามันไปสู่สุคติ ให้ปฏิบัติต่อไปเรื่อย ๆ ไม่ขาดสาย ถ้าปฏิบัติได้ดีก็ไปสูงถึงพรหมโลก แต่ถ้าสู้ไม่ถอยก็ไม่ไปเกิดที่ภพภูมิไหนอีก ให้เราอดทนต่อสู้ ปฏิบัติตามมรรค 8 เราก็จะถึงความเห็นชอบ ให้ตั้งใจทำความดี ให้ปฏิบัติไปเรื่อย ๆ ตามคำสอนของพระพุทธเจ้าก็จะสามารถออกจากทุกข์ได้