album-art
00:00
1X

ธรรมเทศนาที่เกี่ยวกับการปฏิบัติในทางจิตภาวนา เรื่อง “หัดปล่อยให้กุศล” โดย พระครูสิทธปภากร (หลวงพ่อ ดร. สะอาด ฐิโตภาโส) เจ้าอาวาสวัดป่าดอนหายโศก
ธรรมบทเรื่อง นายทารุสากฏิกะ เป็นเรื่องของเด็กชายคนหนึ่งที่นึกพุทโธ ระลึกถึงพระพุทธเจ้าเสมอ
นิทานชาดกเรื่อง มตกภัตตชาดก ว่าด้วยสัตว์ไม่ควรฆ่าสัตว์ เป็นเรื่องบุพกรรมของแพะตัวหนึ่งที่ต้องมารับผลกรรมถูกตัดหัว

“ในโลกนี้ ผู้ปฏิบัติธรรมจึงถึงความสุข ผู้ไม่ปฏิบัติธรรมไม่ถึงความสุข เกิดมาตายเปล่า ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย มาแล้วก็ตายไป ไม่ได้ให้ทานไว้ ไม่รักษาศีลไว้ ไม่ปฏิบัติธรรมไว้ จะเอาอะไรเป็นที่พึ่ง ก็ไม่มีที่พึ่ง คนปฏิบัติธรรมเปรียบเทียบกับวัว วัวตัวหนึ่ง มีเขา 2 เขา ที่เหลือก็เป็นขน คนที่ไปสู่สุคติสวรรค์เท่ากับเขาโค มี 2 เขา ที่เหลือไปสู่อบายภูมิทั้งหมด ตกนรก เดือดร้อน ให้คิดดูว่าคนในโลกนี้ปฏิบัติธรรมมีมากขนาดไหน มันไม่มาก มันมีเท่าเขาโคนี่เอง ขนโคมันมากมั๊ย? คนที่ไปสู่อบายภูมิเหมือนขนโค ลองคิดดูซฺิ! มันตกนรกนานมั๊ย? นานเท่ากับขนโคนั่นแหละ ให้คิดว่าเราประมาท เราไม่ได้บำเพ็ญคุณงามความดีไว้ โอกาสที่เราจะตกต่ำมีมาก

ผู้ไม่ประมาทย่อมทำความดีเหล่านี้ไว้ เราเอาไปไม่ได้หรอก ทรัพย์สินเงินทองเราเอาไปไม่ได้ แม้เราจะเก็บรวบรวมไว้เท่าไหร่ล้านเท่าไหร่แสนก็ตาม เราเอาไปด้วยไม่ได้ แต่ถ้าเราบริจาคไว้ เราเอาไปได้ นำจิตของเราให้ถึงความสุขในทิพยสมบัติได้ ปฏิบัติธรรมก็สูงส่ง พ้นทุกข์ เป็นพระอรหันต์ ตายแล้วไม่ต้องไปเกิดในภพไหนภูมิไหน ไปพระนิพพานอย่างเดียว คนที่ไปพระนิพพานก็มีความสุข ที่เรียกว่า นิพพานัง ปรมัง สุขัง พระพุทธเจ้าตรัส พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง คือสุขกว่าอะไร ๆ ในโลกนี้ ที่ว่าเราได้รับความสุข มันยังไม่สุขเท่าพระนิพพาน ใครจะถึงพระนิพพานได้ ก็ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบจึงถึงสวรรค์ถึงนิพพาน…ขอให้ตั้งใจปฏิบัติ ระลึกถึงพุทโธอยู่เป็นประจำ ก็จะมีความสุขความเจริญ เริ่มตั้งแต่ให้ทาน รักษาศีล บำเพ็ญภาวนา ก็จะมีความสุขความเจริญตลอดไป”