การเกิดผัสสะเรื่องราวนั้นมีเกิดขึ้นได้ทุกที่ ที่ไหนมีตาหูจมูกลิ้นกายและใจ ที่นั่นก็มีผัสสะ ที่จะทำให้เราเกิดมีความรู้สึกสุขบ้าง ทุกข์บ้าง หรือบางทีความรู้สึกนั้นก็ไม่ได้จะบอกได้ว่าเป็นทุกข์หรือเป็นสุข เป็นความรู้สึกอทุกขมสุขบ้าง เกิดขึ้นเป็นธรรมดา โลกของเรามันก็เป็นอย่างนี้  เมื่อเริ่มมีความคิดนึกที่ไม่ดี ยิ่งตั้งสติไว้อย่างมาก กำหนดจิตไว้ให้ดี เปรียบเหมือนการเลี้ยงวัว ถ้าเผลอเพลินไม่ระวัง ปล่อยให้มันไปกินข้าวเขา คุณก็ถูกปรับสินไหม กุศลธรรมลดลงหน่อยนึง อกุศลธรรมเพิ่มขึ้นหน่อยนึง ไม่ได้ ให้สู้ใหม่! ทำอย่างไรถึงจะสู้ได้ เพราะความคิดนึกมันเป็นแค่ความคิด ยังอยู่ในใจ ยังไม่ได้แสดงออกมาทางมือไม้หรือปากพูดโกหกออกไป ศีลเรายังไม่ได้ผิด ตั้งฐานให้ดี ในที่นี้หมายถึง เอาศีลเป็นฐาน ระลึกถึงศีลของเรา ตั้งเจตนาในการที่จะมีศีล เพราะว่าศีลคือเจตนา  โรคจิตเภทรักษาได้ตามธรรมอันควรแก่ฐานะ อยู่กับมันให้ได้ อย่าไปคิดว่าประหลาด ทุกคนก็มีเชื้อโรคเหล่านี้อยู่ในกาย ต้องควบคุมให้ได้ เอาจิตไปจดจ่อไว้กับสติตรงที่มีศีลได้นี่แหละ ไม่ให้ผิดศีล ระลึกถึงศีล สติจะมีกำลังมากขึ้น ชีวิตก็ดำเนินไปได้เป็นปกติด้วยศีลนั่นเอง แนะนำรับฟังเพิ่มเติมได้ที่ Playlists: ใต้ร่มโพธิบท E07S40 , คลังพระสูตร E08S02 , #วิธีละอกุศลธรรม , #พ้นจากกรรม , #สู้กับจิตดวงอกุศลด้วยความกล้า #1951-1u0210