"อย่าเห็นแก่สั้นอย่าเห็นแก่ยาว" คือ อย่าแตกร้าวจากมิตรเร็วนัก อย่าได้จองเวรให้ยืดเยื้อ เวรทั้งหลายนั้นไม่พึงระงับเพราะเวร เวรนั้นระงับแล้วเพราะไม่จองเวร...ทีฆาวุกุมาร โจทย์ชีวิต: ในหมู่เพื่อนที่คบมาหลายสิบปี บางทีมันก็มีเรื่องราวกระทบกระทั่งจนทำให้มิตรภาพแตกร้าว จะมีการนำธรรมะเข้ามาปรับใช้ วิเคราะห์ แก้ไขปัญหาได้อย่างไร? แก้สมการ: เราจะต้องรู้จักแยกแยะมิตรที่ดีกับมิตรที่ไม่ดีออกจากกันเสียก่อน ถ้าเรามีเพื่อน แต่เพื่อนคนนี้ไม่ดี เอาแต่พูดหัวประจบ พูดชักชวนไปในทางที่ไม่ดีให้แยกออกไป เราจะไม่เรียกเขาว่าเป็นเพื่อนหรือมิตร แต่เป็นแค่ "คนเทียมมิตร" เป็นคนพาลที่เข้ามาในรูปแบบของเพื่อน เราต้องระวัง ส่วนเพื่อนที่แนะประโยชน์ ร่วมทุกข์ร่วมสุข มีความรักใคร่อุปการะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อันนี้เราควรคบหาให้ดี ต้องรักษาเอาไว้ เราเรียกเขาว่า "เพื่อนแท้ มิตรแท้" "อย่าแตกร้าวจากมิตรให้เร็วนัก...กระแสของโลกในปัจจุบัน เราอยู่ในกามภพซึ่งมันมีเรื่องราวผ่านมาทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย และใจ เป็นอย่างมาก ทำให้บางทีเพื่อนที่คบกันมานานเกิดตั้งอยู่ในความประมาท เกิดความผิดเพี้ยนเปลี่ยนแปลงกันไปในบางครั้งบางคราว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการเงินการงาน เกี่ยวกับสังคมการบ้านการเมือง ประเด็นสำคัญคือ ถ้าว่าเป็นเพื่อนกัน มีความสัมพันธ์ที่ดีกันมาอย่างยาวนาน อย่าเห็นแก่ความไม่ดีชั่วครูชั่วยาม แล้วจะมาตัดสินทำลายมิตรภาพให้แตกร้าวด้วยความโกรธ แต่ให้เรามีความเมตตา ความไม่เบียดเบียน ความรักใคร่เอ็นดู รู้จักอดทน รู้จักให้อภัย อย่าจองเวรให้ยืดเยื้อ ให้รักษาจิตของเราให้ดี"[...]