สืบเนื่องมาจากในรายการ ช่วงตามใจท่าน Ep.47 ที่ได้กล่าวถึงในเรื่องของการแจกแจงกรรมที่มาใน มหากัมมวิภังคสูตร  จึงได้ยก 2 พระสูตรนี้ขึ้นมาเพื่ออธิบายขยายความเพิ่มเติม ทำให้มีความรู้ความเข้าใจมีความกว้างขวางมากยิ่งขึ้น

จูฬกัมมวิภังคสูตร เป็นพระสูตร (เล็ก) ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่สุภมานพโตเทยบุตร เพื่อตอบปัญหาในเรื่องเหตุที่ทำให้สัตว์มีอายุสั้น มีอายุยืน, มีโรคมาก มีโรคน้อย เป็นต้น และสัตว์ทั้งหลาย มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวหรือปราณีตต่างกัน มีรายละเอียดดังนี้
เหตุที่ทำให้อายุสั้น เพราะฆ่าสัตว์, เหตุที่ทำให้อายุยืน เพราะไม่ฆ่าสัตว์
เหตุที่ทำให้มีโรคมาก เพราะเบียดเบียนสัตว์, เหตุที่ทำให้มีโรคน้อย เพราะไม่เบียดเบียนสัตว์
เหตุที่ทำให้มีผิวพรรณทราม เพราะเป็นผู้มักโกรธ, เหตุที่ทำให้ผิวพรรณผ่องใส เพราะเป็นผู้ไม่โกรธ
เหตุที่ทำให้มีศักดาน้อย เพราะมีใจริษยา, เหตุที่ทำให้มีศักดามาก เพราะมีใจไม่ริษยา
เหตุที่ทำให้เป็นคนยากจน เพราะเป็นคนตระหนี่ ไม่เคยบริจาค, เหตุให้เป็นคนร่ำรวย เพราะเป็นคนมีน้ำใจ รู้จักช่วยเหลือผู้อื่น
เหตุที่ทำให้เกิดในตระกูลต่ำ เพราะเป็นคนไม่มีสัมมาคารวะ, เหตุที่ทำให้เกิดในตระกูลสูง เพราะเป็นคนมีสัมมาคารวะอ่อนน้อมถ่อมตน
เหตุที่ทำให้เกิดเป็นคนโง่เขลา มีปัญญาทราม เพราะเป็นคนไม่ใฝ่ศึกษา ไม่เข้าใกล้หรือไม่ไปสอบถามกับสมณะว่า อะไรเป็นกุศล อะไรเป็นอกุศล อะไรมีโทษ อะไรไม่มีโทษ อะไรควรเสพ อะไรไม่ควรเสพ อะไรเมื่อทำย่อมเป็นไปเพื่อไม่เกื้อกูล เพื่อทุกข์สิ้นกาลนาน อะไรเมื่อทำย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขสิ้นกาลนาน, เหตุที่ทำให้เกิดเป็นคนมีปัญญามาก เพราะเป็นคนใฝ่หาความรู้ เข้าใกล้หรือไปสอบถามกับสมณะว่า อะไรเป็นกุศล อะไรเป็นอกุศลฯ

มหากัมมวิภังคสูตร เป็นพระสูตร (ใหญ่) ที่พระพุทธเจ้าจึงทรงจำแนกกรรมโดยละเอียดถึงเหตุที่ทำให้บุคคลหลังจากการตายแล้วไปเกิดในนรกหรือสวรรค์แก่พระอานนท์ ด้วยปรารภเหตุที่พระสมิทธิได้โต้วาทะกับปริพาชกโปตลิบุตร โดยแสดงถึงบุคคล 4 ประเภท และได้ทรงรับรองเฉพาะคำกล่าวที่ถูกต้อง ที่ไม่ถูกต้องไม่ทรงรับรอง  ดังนี้
บุคคลที่ทำชั่วแล้วไปเกิดในอบายทุคคติวินิบาต นรก ก็มี
บุคคลที่ทำชั่วแล้วไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์ ก็มี
บุคคลที่ทำดีแล้วได้เกิดในสุคติโลกสวรรค์ ก็มี
บุคคลที่ทำดีแล้วไปเกิดในอบายทุคคติวินิบาต นรก ก็มี

ประเด็นสำคัญ คือ กรรมดีกรรมชั่วที่ควรสอดส่องให้เห็น, การมีความเห็นถูก (สัมมาทิฐิ) และความเห็นผิด (มิจฉาทิฐิ) ก่อนตาย อาจส่งผลให้เข้าใจผิดได้ตามนัยยะของบุคคล 4 ประเภทนี้ แต่ด้วยญาณในมหากัมมะของพระพุทธเจ้าที่ได้รับรองความเห็นไว้ก็คือ  ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว กรรมทุกอย่างให้ผลทั้งสิ้นตามแต่วาระตามแต่นัยยะของมัน

แนะนำรับฟังเพิ่มเติมได้ที่ Playlists:ตามใจท่าน Ep.47