ในยุคปลายสุดแห่งพุทธสมัยของพระกัสสปะพุทธเจ้า ศาสนาเริ่มเสื่อมถอยลง ภิกษุทั้งหลายเลี้ยงชีพด้วยการแสวงหาอันไม่สมควร ทำการเกี่ยวข้องกับพวกภิกษุณีจนมีบุตรธิดา ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก และพราหมณ์คฤหบดี ไม่ได้ดำรงตนอยู่ในธรรม ส่งผลให้ไม่มีเทวดาไปเกิดในสวรรค์ มีแต่คนตกนรก และในขณะนั้นพระโพธิสัตว์ได้เสวยพระชาติเป็นท้าวสักกเทวราช ได้ทรงทำคุณูปการอันใหญ่หลวงในการช่วยยืดอายุพระพุทธศาสนา ซึ่งเรื่องราวที่น่าสนใจนี้ได้นำเสนอไว้ใน "มหากัณหชาดก" นอกจากนี้ยังได้หยิบยกเอาเรื่องราวของท้าวสักกะ ผู้เป็นจอมแห่งเทพทั้งหลาย มาเป็นเรื่องเสริมเพิ่มเติมขยายความ