“บุญแปลว่าความสุข” บุญเกิดจากกายวาจาใจ หรือ ‘บุญกิริยา 10’ แบ่งเป็นทางใจ 3 วาจา 4 และกายอีก 3 รวมลงในศีลสมาธิปัญญา บุญจากทานศีลภาวนา บุญจากการอุทิศ บุญจากการอนุโมทนา บุญที่ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น ตัวอย่างพระเวสสันดร “สิ่งที่ตัวเองให้ เป็นสิ่งที่ตัวเองรัก และเป็นสิ่งที่พอใจด้วย รัก จึง ให้” เพราะดูถึงคุณธรรมที่จะเกิดขึ้น ส่วนความคิดลบที่ว่าทุกอย่างเป็นกรรมเก่า เป็นคนเลวคนไม่ดีนั่นเป็นมิจฉาทิฏฐิ ให้ละเสีย ไม่ว่าจะสว่างมา คือ มีสุขเวทนา หรือมืดมา คือ มีทุกขเวทนา ให้อดทนมีความเพียรมีเมตตา ต้องไปตามมรรคไปทางสว่าง เพื่อให้จิตไปทางกุศล ชีวิตจะค่อยปรับไปๆ มีอะไรก็ “อยู่กับมันให้ได้ ให้มีกำลังใจสูง”