“ปูตัวหนึ่งเอาก้ามอันแข็งแรงทั้งสองของมัน คีบหนีบคอนกกระยางไว้ จนนกกระยางนั้นปากอ้า น้ำตาไหล และไม่อาจทำอันตรายใด ๆ แก่ปูเจ้าปัญญาได้อีกต่อไป” บุคคลผู้ใช้ปัญญาลวงหลอกมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น ในท้ายที่สุดย่อมประสพมหัตภัยจากการกระทำของตน เหมือนดั่งนกกระยางต้องจบชีวิตด้วยการถูกปูหนีบคอ เหตุเพราะความเจ้าเล่ห์หลอกลวง