ปรารภเรื่องการเลี้ยงดูบิดามารดา ซึ่งเป็นคุณธรรมอันเป็นมงคลอย่างยิ่ง เป็นความดีความงามที่เกิดขึ้น แล้วเราระลึกนึกถึงได้ จะเป็นนิมิตเป็นเครื่องหมายที่ทำให้เราดำเนินไปตามธรรมะที่ไม่ตาย เป็นความดีที่ไม่สูญหาย ไม่ว่าในกาลไหน ๆ ก็ตาม จึงได้ยก “กัจจานิชาดก” ซึ่งเป็นเรื่องราวที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสเล่าแก่ครอบครัว ๆ หนึ่งในเมืองสาวัตถี