ความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็นสามในห้าอย่างของเทวทูตที่เตือนสติให้เราทำความดี ตั้งสติเอาไว้ ซึ่งความดี-ความไม่ดี ต้องดูตามแบบที่ผู้รู้ คือ วิญญูชนบอกสอน ในที่นี้ คือ หลักของศีล สมาธิ ปัญญา หรือศรัทธา ศีล สุตตะ จาคะ ปัญญา ไม่หนีไปจากนี้ นี่คือความดีที่ให้กระทำไว้ เห็นสิ่งต่างๆ แล้วตั้งเทวตานุสติ คือ ระลึกถึงความดีของผู้อื่น หรือมรณสติ รู้สึกถึงสัมปชัญญะ ก็ดำเนินชีวิตของเราไปได้ เมื่อ ‘สัจจกิริยา’ คือ การตั้งสัจจะด้วยเหตุที่เราได้ทำมาดีแล้ว สร้างเหตุไว้อย่างถูกต้อง มีจิตที่ตั้งอยู่ในแดนกุศล แล้วถ้าช่องของบุญจะให้ผล สิ่งที่เราหวังอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็อาจจะให้ผลได้ อย่างน้อยจิตใจมีความผาสุกอยู่ได้