อุบาสกสิริคุตต์ผู้มีศรัทธาในพุทธศาสนาเข้าไปทูลนิมนต์พระศาสดา เพื่อเสวยภัตตาหารยังบ้านของครหทินน์ผู้เป็นสหายแห่งตน ครหทินน์ด้วยความโกรธที่มีต่อสิริคุตต์ จึงสั่งให้คนรับใช้ขุดหลุมลึก แล้วเอาถ่านไฟจากไม้ตะเคียนร้อน ๆ ใส่ไว้ แล้วปูทับด้วยเสื่อลำแพนเพื่อไม่ให้มองเห็น เมื่อพระพุทธองค์เสด็จมาถึงก็กราบทูลให้เข้าไป ทันทีที่พระบาทประทับลงบนเสื่อลำแพน ดอกบัวดอกใหญ่ก็ผุดขึ้นท่ามกลางเพลิงไม้ตะเคียน เพื่อรองรับพระบาททุกย่างก้าวที่เสด็จ “ดอกบัวมีกลิ่นดี พึงเกิดในกองหยากเยื่อ อันบุคคลทิ้งแล้วใกล้หนทางใหญ่ ดอกบัวนั้น พึงเป็นที่ชอบใจ ฉันใด ในหมู่ปุถุชนผู้เกิดเป็นดังกองหยากเยื่อ สาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าย่อมไพโรจน์ ล่วงซึ่งปุถุชนผู้มืดทั้งหลาย ด้วยปัญญา ฉันนั้น”