อาปายิกวรรค เริ่มด้วยอาปายิกสูตรว่าด้วยบุคคล 3 ประเภทที่ต้องไปอบาย ที่น่าสนใจ คือ ข้อที่ว่าบุคคลที่มีทัศนคติว่าโทษในกามไม่มีแล้วถึงความเป็นเหยื่อในกาม เหตุใดจึงบอกว่าเป็นการไปติดกับดัก ก่อให้เกิดการผิดศีลแล้วไปอบาย ในทุลลภสูตรว่าด้วยบุคคลที่หาได้ยากซึ่งก็คือ พระอรหันต์และผู้ที่แสดงธรรมของพระพุทธเจ้าแล้ว เราจะได้ทราบว่าทำไมจึงจัดผู้ที่มีกตัญญูกตเวทีรู้แล้วกระทำตอบไว้ในที่นี้ด้วย ในอัปปเมยยสูตรเป็นการประมาณการหยั่งถึงการดูออกในบุคคลสามประเภทที่ประมาณได้แตกต่างกัน แน่นอนที่ประมาณไม่ได้ คือ จิตพระอรหันต์ รองลงมา คือ ประมาณได้ยากพวกที่มีจิตตั้งมั่นเหมือนน้ำนิ่งไหลลึก สุดท้าย คือ พวกที่จิตไม่ตั้งมั่นอันนี้ประมาณได้ง่าย ในอาเนญชสูตรจะเห็นความต่างในที่ไประหว่างปุถุชนกับอริยสาวก ที่แม้จะอยู่ในชั้นอรูปพรหมเดียวกันก็ตาม สุดท้ายในวิปัตติสัมปทาสูตร 3 สิ่ง คือ ศีล จิต และทิฏฐิ ที่เป็นเหตุให้ไปสุขคติหรือทุคติ