ในกถาวัตถุสูตรเป็นเรื่องที่พูดถึงบุคคลที่ควรพูดด้วยหรือไม่ควรพูดด้วยในนัยยะ 5 ประการ ทั้งในอดีต อนาคต และปัจจุบัน แต่ถ้าพูดเรื่องอดีตอนาคตปัจจุบันแล้ว ทำให้รู้ถึงอริยสัจ 4 เป็นสิ่งที่ควรทำ อัญญติตถิยสูตรพูดถึงราคะ โทสะ และโมหะเป็นอย่างไร มีความต่างกันอย่างไร และทางแก้ไข อกุสลมูลสูตรว่าด้วยรากเหง้าของอกุศลมูล คือ โลภะ โทสะ โมหะ ที่เมื่อมีแล้วจะก่อทุกข์ให้ผู้อื่นในทางใจ 3 ทางวาจา 4 และทางกาย 3 ส่วนกุศลมูลก็คืออโลภะอโทสะและอโมหะ "ภิกษุทั้งหลาย บาปอกุศลธรรมที่เกิดจากโลภะ โทสะ โมหะ เป็นอันบุคคลเช่นนี้ละได้เด็ดขาด ตัดรากถอนโคนเหมือนต้นตาลที่ถูกตัดรากถอนโคนไปแล้ว เหลือแต่พื้นที่ทำให้ไม่มี เกิดขึ้นต่อไปไม่ได้ เขาย่อมอยู่เป็นสุข ไม่ลำบาก ไม่คับแค้น ไม่เดือดร้อนในปัจจุบัน ย่อมปรินิพพานในอัตภาพปัจจุบัน"