เหตุปัจจัยของความตายนั้นคือ “ความเกิด” กล่าวได้ว่าหากมีการเกิดย่อมมีการตายแน่นอน เพราะความตายกับความเกิดนั้นต่างประสานกันได้ด้วยความไม่เที่ยง เมื่อพิจารณาให้ลึกลงไปอีกจะเห็นว่า เหตุปัจจัยของการเกิด คือ ตัณหา และอวิชชา หากจะทำให้เหตุปัจจัยของการเกิดดับสิ้นไป คือ ต้องละตัณหา และอวิชชา ต้องเห็นโทษของความตาย

การพิจารณาถึงเหตุปัจจัยของความตายได้อย่างถูกต้อง มองเห็นจุดจบของความตาย และพ้นจากความตายได้ เราจึงควรตั้งสติเอาไว้ เริ่มต้นด้วย “สัมมาทิฏฐิ” เพื่อออกจาก “วิจิกิจฉา” ซึ่งเป็นทางแยกของความตาย ทรงจิตอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมออยู่ในอริยมรรคมีองค์แปด จะสามารถละตัณหา อวิชชาได้ ทำให้เกิดผลใหญ่ มีอานิสงค์ใหญ่ มีการหยั่งลงสู่อมตะเป็นที่หวังได้