นิทานธรรมบทที่ยกมาในเอพิโสดนี้ประกอบด้วย เรื่องการผูกเวรของหมีและไม้ตะคร้อ, ความพินาศเพราะทะเลาะกันของฝูงนกกระจาบ, การเบาะแว้งกันของภิกษุชาวโกสัมพี, นางนกไส้(นกต้อยตีวิด) กับช้างเกเร

ทั้ง 4 เรื่องได้แจกแจงให้เห็นถึงความย่อยยับ เสียหาย หากเกิดการขัดแย้ง ทะเลาะต่อกัน เพราะนำมาซึ่งการผูกเวรต่อกันอย่างเรื่องของนางนกไส้ (นกต้อยตีวิด) การขัดแย้ง การทำความแตกร้าวกัน ย่อมนำมาซึ่งความเดือดร้อนต่อตนเองและผู้อื่น

ในเรื่องของนางนกไส้ กับ ช้างเกเร จะเห็นได้ว่าเมื่อสัตว์ตัวเล็ก ๆ 4 ตัว อย่างกา นางนกไส้ กบ และแมลงวันหัวเขียว มีความกลมเกลียวกันก็สามารถร่วมใจกันฆ่าช้างเกเรตัวใหญ่ได้