ท่านที่ยังติดอยู่กับอดีตหรือกังวลกับอนาคต จนทำให้ไม่มีความสุข, การจมอยู่กับเรื่องราวที่ล่วงไปแล้ว (อดีต) และการมุ่งหวังสิ่งที่ยังมาไม่ถึง (อนาคต) นั้น ทำให้จิตเพลิน ขาดสติ ดังนั้น ทางแก้คือ การมีสติ อยู่กับปัจจุบัน (สัมมาสติ) ฝึกสติให้ระลึกรู้และสังเกตสิ่งที่ผ่านเข้ามาทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ โดยไม่ปรุงแต่ง หรือเพลินไปตามอดีต/อนาคต ที่สำคัญ ต้องมีความเพียร มีสติอย่างต่อเนื่อง, “ทำความเพียรเสียแต่วันนี้” เจริญธรรมในปัจจุบันให้ “เนืองๆ ให้ปรุโปร่ง” จนเกิดความเคยชินใหม่ มีสติมั่นคงเหมือนเสาเขื่อน จะเกิดการเห็นแจ้งในธรรมปัจจุบัน นำไปสู่การเกิดกุศลธรรม สติ สมาธิ ปัญญา และเป็นหนทางสู่การระงับความทุกข์ (นิพพาน) ได้ชื่อว่าเป็น “ผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ” (ผู้มีชีวิตอยู่ด้วยความเพียรไม่เกียจคร้าน)


Timestamp
[00:01] อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับกาย ฝึกสติจากลมหายใจ
[08:44] ไม่บังคับกาย ไม่บังคับจิต แต่ควบคุมดุจการผูกสัตว์ทั้งหก สร้างความเคยชินไม่ไปตามการปรุงแต่ง
[24:36] เห็นแจ้งในธรรมปัจจุบัน มีสติ เป็นเสาที่มั่นคง ไม่คลอนแคลน
[34:59] ปล่อยวางอดีตแต่เรียนรู้ อนาคตไม่ปรุงแต่งแต่วางแผน อยู่ด้วยสติในธรรมปัจจุบัน ทำจนปรุโปร่ง
[39:04] ทำความเพียรเสียแต่ในบัดนี้ เพราะไม่มีใครผลัดเพี้ยนกับมัจจุราชได้
[44:46] มุนี ผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ ผู้พ้นจากมัจจุราช