ศรัทธาที่มีอาการประกอบไปด้วยเหตุผล จะทำให้เกิดการทำจริงแน่วแน่จริงในกุศลธรรมทั้งหลาย คิดใคร่ครวญเห็นตามความเป็นจริงด้วยปัญญา เป็นศรัทธาที่ประด้วยอาการของปัญญา “อาการวตีสัทธา”

ลักษณะของศรัทธาที่ประกอบไปด้วยอาการ “อาการวตีสัทธา”

1. มี 2 มิติ คือ

    (1.1) ระดับสมมุติของโลก – ความจริง/ข้อเท็จจริง (fact / fake) สมมุติว่าจริง สมมุติว่าเท็จ

    (1.2) ระดับเหนือสมมุติของโลก – สัจจะความจริงอันประเสริฐ (อริยสัจ 4)

*ทั้ง 2 มิตินี้ ต้องปรับให้ตรงกัน อย่าให้มีกิเลส อย่าให้เป็นมิจฉา ให้มีสัมมาทิฐิ / สัมมาสังกัปปะ / สัมมาวาจา

2. ศรัทธานั้นต้องให้เกิดการลงมือปฏิบัติ ทำจริงแน่วแน่จริง

3. ศรัทธาที่มีอาการต้องประกอบไปด้วยปัญญาจากการคิดใคร่ครวญโดยแยบคาย (โยนิโสมนสิการ) ในกาลมสูตร 10 และตามหลักของ “อปัณณกธรรม” ข้อปฏิบัติที่ไม่ผิดจากความเป็นอริยะ คือ ให้ ละ วิบัติ 3 ประการ และให้ถึงพร้อมด้วยสัมปทา 3 ประการ


Timestamp

[00:13] ปฏิบัติภาวนา เจริญอานาปานสติ
[05:06] อาการวตีศรัทธา
[06:10] เกสปุตตสูตร ข้อห้ามมิให้เชื่อโดยอาการ ๑๐ อย่าง
[09:52] ความเชื่อมั่นลงใจ
[16:25] ความจริง/ข้อเท็จจริง
[16:56] สัจจะความจริง
[18:40] สมมุติโลก
[20:40] สมมุติเหนือโลก
[26:32] ศรัทธาที่มีอาการ
[32:41] มีศรัทธาที่ถูกต้อง
[32:55] อปัณณกธรรม ว่าด้วยข้อปฏิบัติไม่ผิด
[40:46] ศีลวิบัติ/จิตวิบัติ/ทิฐิวิบัติ