พระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในนครพาราณสี พระโพธิสัตว์ถือกำเนิดในท้องนางพราหมณีของปุโรหิต และคลอดในวันเดียวกันกับพระโอรส พระราชาจึงทรงสั่งเอาบุตรของปุโรหิตนั้นมอบให้แม่นม เพื่อเลี้ยงร่วมกันกับพระราชโอรส เมื่อทั้งสองเจริญวัยขึ้นต่างคุ้นเคยกันและกัน ในกาลต่อมา เมื่อพระบิดาสวรรคต พระราชโอรสได้ดำรงอยู่ในราชสมบัติ พระโพธิสัตว์คิดว่า เมื่อสหายได้ครองราชย์คงจักพระราชทานตำแหน่งปุโรหิตแก่เรา จักมีประโยชน์อะไรด้วยการครองเรือน จึงออกบวชและหลีกเร้นไป พระราชาหวนระลึกถึงพระโพธิสัตว์จึงเดินทางไปยังสถานที่อยู่ของพระโพธิสัตว์และมีประสงค์จะพระราชทานตำแหน่งปุโรหิตให้ และทรงหวังให้โพธิสัตว์กลับมา หากแต่บัณฑิตทั้งหลายย่อมไม่กลับถือเอากิเลสทั้งหลาย ซึ่งละแล้ว เพราะสิ่งที่ละทิ้งไปแล้วเป็นเช่นกับก้อนเขฬะที่ถ่มไปแล้ว หาใช่สิ่งประเสริฐ

#สัยหชาดก

อ่าน “อรรถกถา สัยหชาดกว่าด้วย การแสวงหาที่ประเสริฐ”

#โลมหังสชาดก

อ่าน “อรรถกถา โลมหังสชาดกว่าด้วย การแสวงหาอย่างประเสริฐ”

#มหาสุทัสสนชาดก 

อ่าน “อรรถกถา มหาสุทัสสนชาดกสังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีอันเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา”

Timeline
[00:38] นิทานพรรณนา “การแสวงหาอันประเสริฐ”
[05:54] สัยหชาดก ว่าด้วยการแสวงหาที่ประเสริฐ
[20:33] โลมหังสชาดก ว่าด้วยการแสวงหาอย่างประเสริฐ
[29:23] มหาสุทัสสนชาดก ว่าด้วยสังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีอันเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา
[49:13] ประชาสัมพันธ์ “ชมพูทวีปสัญจร” จัดโดยมูลนิธิปัญญาภาวนา