ณ กรุงพาราณสี ชาวเมืองมักจะแขวนกระเช้าหญ้าไว้ตามที่ต่างๆเพื่อเป็นที่อาศัยของนกทั้งหลาย มีนกพิราบตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในกระเช้าหญ้าที่อยู่ในโรงครัว อยู่มาวันหนึ่งเจ้ากาบินผ่านโรงครัวได้กลิ่นหอมอบอวลของอาหารคาวหวาน จึงนึกอยากลิ้มลองรสชาติของอาหารนั้น มันจึงหาอุบายเพื่อมาอยู่ใกล้ชิดกับนกพิราบ ในโรงครัวพ่อครัวกำลังนำปลาและเนื้อมาวางไว้บนกระชอนส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว เจ้ากาได้กลิ่นจึงคิดวางแผนเพื่อจะกินเนื้อนั้น จึงแกล้งทำเป็นปวดท้องบินไม่ไหว ในที่สุดเจ้ากาผู้โลเลกลับได้รับทุกข์ใหญ่หลวงเหตุจากความโลภของมัน

#กโปตกชาดก

อ่าน “อรรถกถา กโปตกชาดกว่าด้วย คนที่ต้องฉิบหาย”

#จักกวากชาดก

อ่าน “อรรถกถา จักกวากชาดกว่าด้วย ความเป็นอยู่ของนกจักรพราก”

#สุวรรณมิคชาดก

อ่าน “อรรถกถา สุวรรณมิคชาดกว่าด้วย เนื้อติดบ่วงนายพราน”


Timeline
[01:21] นิทานพรรณนา “เตือนด้วยธรรม นำทางปัญญา”
[05:52] กโปตกชาดก ว่าด้วยคนที่ต้องฉิบหาย
[23:59] จักกวากชาดก ว่าด้วยความเป็นอยู่ของนกจักรพราก
[38:44] สุวรรณมิคชาดก ว่าด้วยเนื้อติดบ่วงนายพราน