เมื่อครั้ง พระโพธิสัตว์บังเกิดในตระกูลพราหมณ์ เจริญวัยแล้ว บิดามารดาได้ทำการมงคลสมรสให้แก่พระโพธิสัตว์ และนางสัมมิลลหา แม้คนทั้งสองจะนอนอยู่บนที่นอนเดียวกันก็เหมือนพรหม 2 องค์อยู่ในที่เดียวกัน เมื่อกาลล่วงมาบิดามารดาได้ทำกาลกิริยาตายลง พระโพธิสัตว์นั้นกระทำการฌาปนกิจสรีระของบิดามารดาแล้ว คนทั้งสองนั้นจึงสละทรัพย์ทั้งหมดเข้าไปยังหิมวันตประเทศเพื่อบวชเป็นฤาษี วันหนึ่งนางปริพาชิกาเกิดอาพาธ และอ่อนกำลังลง พระโพธิสัตว์ได้พยุงนางนำไปยังประตูพระนคร แล้วให้นอนบนแผ่นกระดาน ณ ศาลาหลังหนึ่ง นางได้ทำกาลกิริยาตายไป พระโพธิสัตว์เที่ยวภิกขาแล้วกลับมารู้ว่านางตายจึงดำริว่า “สิ่งที่มีอันจะแตกไปเป็นธรรมดา ย่อมแตกไป สังขารทั้งปวงไม่เที่ยงหนอ”

#อนนุโสจิยชาดก #เสคคุชาดก #ปัณณิกชาดก

อ่าน “อรรถกถา อนนุโสจิยชาดก ว่าด้วย ทุกคนจะต้องตายควรเมตตากัน”

อ่าน “อรรถกถา เสคคุชาดก ว่าด้วย การได้รับทุกข์จากผู้เป็นที่พึ่ง”

อ่าน “อรรถกถา ปัณณิกชาดก ว่าด้วย ที่พึงให้โทษ”


Timeline

[00:37] นิทานพรรณนา “ทั้งรักทั้งเกลียด ด้วยพรหมวิหารสี่”
[05:40] อนนุโสจิยชาดก ว่าด้วยทุกคนจะต้องตายควรเมตตากัน
[51:38] เสคคุชาดก ว่าด้วยการได้รับทุกข์จากผู้เป็นที่พึ่ง และปัณณิกชาดก ว่าด้วยที่พึ่งให้โทษ