ในกาลก่อน พระโพธิสัตว์ได้ถือกำเกิดเป็นโค ชื่อ นันทิวิสาล อาศัยอยู่กับพราหมณ์ผู้ที่รักและเอ็นดูโคนันทิวิสาลเหมือนลูก วันหนึ่งนันทิวิสาลต้องการตอบแทนพระคุณของพราหมณ์ โดยให้ไปท้าพนันกับท่านเศรษฐีในการลากเกวียณด้วยเงินเดิมพันหลายกหาปณะ แต่การลากเกวียณในครั้งนี้พราหมณ์เป็นผู้แพ้พนัน เพราะก่อนแข่งได้พูดกับนันทิวิสาลด้วยวาจาหยาบกระด้าง นันทิวิสาลได้ยินดังนั้นจึงไม่ยอมลากเกวียณ แต่เมื่อท้าพนันครั้งที่ 2 ได้มีการเพิ่มเงินเดิมพันเป็น 2 เท่า แต่ครั้งนี้พราหมณ์ได้พูดจาไพเราะกับนันทิวิสาล เมื่อนันทิวิสาลได้ยินดังนั้นจึงเกิดพลังในการลากเกวียณ และเป็นผู้ที่ชนะในการเดิมพัน เหตุจากวาจาอันปราณีของพราหมณ์

อ่าน “อรรถกถา มังสชาดก ว่าด้วย วาทศิลป์ของคนขอ”

อ่าน “ปทุมชาดก ว่าด้วย ไม่ควรพูดให้เกินความจริง “

อ่าน “นันทิวิสาลชาดก ว่าด้วยการพูดดี”

อ่าน “อรรถกถา สรัมภชาดก ว่าด้วย การพูดดี-พูดชั่ว”

อ่าน “กัณหชาดก ว่าด้วยผู้เอาการเอางาน”


Timeline
[03:03] นิทานพรรณนา “วาทศิลป์”
[04:10] มังสชาดก ว่าด้วยวาทศิลป์ของคนขอ
[13:58] ปทุมชาดก ว่าด้วยไม่ควรพูดให้เกินความจริง
[27:38] นันทิวิสาลชาดก ว่าด้วยการพูดดี
[42:19] สรัมภชาดก ว่าด้วยการพูดดี-พูดชั่ว
[43:35] กัณหชาดก ว่าด้วยผู้เอาการเอางาน