เรื่องราวของเศรษฐีขี้เหนียว ผู้มีความตระหนี่ 2 คน ซึ่งคนแรกนั้น หลังตายไปด้วยความโลภในทรัพย์จึงได้รับวิบากกรรมกลับมาเกิดเป็นลูกสุนัขในบ้านตนเอง เป็นเรื่องราวของโตเทยยพราหมณ์ ผู้เป็นบิดาของสุภมาณพ เป็นต้นเรื่องที่มาของ จูฬกัมมวิภังคสูตร และ สุภสูตร ที่ทำให้สุภมาณพได้มาฟังธรรมและได้เกิดความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธเจ้า ส่วนคนที่สอง เป็นเรื่องของ อานนทเศรษฐี สั่งสอนบุตรให้เป็นผู้ตระหนี่ หลังตายไปได้รับวิบากกรรมกลับมาเกิดเป็นลูกของหญิงขอทาน มีรูปร่างอัปลักษณ์ เป็นกาลกิณี ซึ่งในทั้ง 2 เรื่องนี้ เราจะได้เห็นถึงเรื่องของกรรมและผลของกรรม ความเป็นเหตุปัจจัย ในที่นี้คือเรื่องของความตระหนี่ และตอนท้ายของเอพิโสดก็ได้นำเอาเรื่องของ อิลลีสเศรษฐี ยกขึ้นมาประกอบเพิ่มเติมให้ได้รับฟังกัน คนพาล ย่อมเดือดร้อนว่า ‘บุตรทั้งหลายของเรามีอยู่, ทรัพย์ (ของเรา) มีอยู่’, ตนแลย่อมไม่มีแก่ตน, บุตรทั้งหลายจักมีแต่ที่ไหน? ทรัพย์จักมีแต่ที่ไหน? (อธิบายคความ: "คนพาลย่อมเดือดร้อนด้วยความอยากในบุตร และด้วยความอยากในทรัพย์ว่า ‘บุตรทั้งหลายของเรามีอยู่, ทรัพย์ของเรามีอยู่’, คือย่อมลำบาก ย่อมถึงทุกข์, คือย่อมเดือดร้อนว่า ‘บุตรทั้งหลายของเราฉิบหายแล้ว’, ย่อมเดือดร้อนว่า ‘ฉิบหายอยู่’, ย่อมเดือดร้อนว่า ‘จักฉิบหาย."…ก็เมื่อเขาเดือดร้อนอยู่อย่างนี้ ตนแลชื่อว่าย่อมไม่มีแก่ตน) แนะนำรับฟังเพิ่มเติมได้ที่ Playlists: คลังพระสูตร[...]