ในเอพิโสดนี้ เป็นเรื่องราวการสั่งสมบารมีของพระพุทธเจ้า ที่ปรารภภิกษุณีสาวรูปหนึ่ง เมื่อขณะฟังพระธรรมเทศนาอยู่ เกิดระลึกถึงอดีตชาติได้ ก็แสดงอาการหัวเราะออกมาดัง ๆ แต่เดี๋ยวกลับเป็นร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยเสียงอันดังเช่นกัน พระพุทธองค์จึงได้ยกอดีตนิทานชาดกขึ้นมาสาธก “สหายพราน เราให้งาเหล่านี้แก่ท่าน ใช่ว่าเราจะไม่รักของเราก็หามิได้ ทั้งเรามิได้ปรารถนาความเป็นท้าวสักกะ เป็นมาร เป็นพรหมเลย แต่เพราะงา คือพระสัพพัญญุตญาณนั้น เรารักกว่างาคู่นี้ ตั้งร้อยเท่าพันเท่า ขอบุญนี้จงเป็นปัจจัยแห่งการได้บรรลุพระสัพพัญญุตญาณ” “ฉัททันตชาดก” เป็นเรื่องราวเมื่อครั้งพระโพธิสัตว์บังเกิดเป็นพญาช้างฉัททันต์ ได้สละงาอันงดงามของตนให้แก่พรานป่าโสณุดร ที่แอบดักยิงพญาช้างเพื่อหมายจะตัดเอางาไปถวายแก่พระนางสุภัททามเหสีของพระเจ้ากาสีกราช ด้วยการนำผ้ากาสาวพัสตร์มาห่มคลุมตัวให้เข้าใจว่าเป็นพระภิกษุ จะได้ไม่ถูกฝูงช้างทำร้าย  “ผู้ใดยังไม่หมดกิเลส ปราศจากทมะและสัจจะ ผู้นั้นไม่ควรจะนุ่งห่มผ้ากาสาวะ ส่วนผู้ใดคลายกิเลสได้แล้ว ตั้งมั่นอยู่ในศีล ประกอบด้วยทมะและสัจจะ ผู้นั้นแลควรนุ่งห่มผ้ากาสาวะ”