ปุณณกยักษ์ผู้เป็นหลานของท้าวเวสวัณมหาราชมาพบเข้ากับนางอิรันทตีผู้เป็นธิดาแห่งนาคราช จึงเกิดความเสน่หาขึ้น แล้วรับอาสาว่าจะไปนำหัวใจของวิธุรบัณฑิตมาให้นางผู้เป็นที่รัก จึงคิดว่าจะนำแก้วมณีอันมีค่ามาโลมล่อพระเจ้าธนัญชัยโกรพยราช หากแต่แก้วมณีนั้นมียักษ์กุมภัณฑ์รักษาอยู่ ปุณณกยักษ์เพียงแค่ทำท่าโกรธถลึงตาเท่านั้น เหล่ายักษ์ทั้งหลายก็สะดุ้งกลัวตัวสั่นและหนีไป ปุณณกยักษ์จึงถือเอาแก้วมณีแล้วเหาะไป ศีลตั้งมั่นอยู่ในนรชนใด บัณฑิตเรียกนรชนผู้ประกอบพร้อมด้วยศีล นั้นแล ว่าเป็นผู้ปกติสุข