มหาสุทัสสนสูตร เป็นพระสูตรที่เกิดในช่วงที่พระพุทธเจ้าใกล้เสด็จดับขันธ์ปรินิพพานที่ เขตกรุงกุสินารา อันเป็นเมืองเล็ก พระพุทธเจ้าเล่าถึงความยิ่งใหญ่ของนครแห่งนี้ที่เคยยิ่งใหญ่ มีพระเจ้าจักรพรรดิพระนามว่า “มหาสุทัสสนะ” กำแพงเมืองของพระเจ้าจักรพรรดิพระองค์นี้มีถึง 7 ชั้น แต่ละชั้นแบ่งเป็นกำแพงทอง กำแพงแก้วผลึก กำแพงแก้วโกเมน กำแพงบุษราคัม ฯ พระมหาสุทัสสนผู้ยิ่งใหญ่ก็คือ พระพุทธเจ้า ,พระนคร 84,000 มีเมืองกุสาวดีราชธานีเป็นเมืองเอก พระพุทธเจ้าทรงตรัสพระคาถาสำคัญไว้ดังนี้ว่า “สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีอันเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา บังเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป การเข้าไประงับสังขาร เหล่านั้นเสียได้เป็นความสุข”