เห็นธรรมะอะไรจนทำให้ผู้ที่เพียบพร้อมในทางวัตถุกามสามารถละและออกบวชได้ เป็นคำถามที่พระเจ้าโกรัพยะถามท่านรัฐปาละ คำถามเดียวกันย้อนมาที่ปัจจุบันว่า ธรรมะอะไรที่ทำให้คนที่ยังสบายดี ไม่มีความเสื่อมของญาติหรือโภคทรัพย์ หันมาปฏิบัติธรรมฟังธรรม  ธัมมุทเทส 4 คือ ธรรมะที่เมื่อมีแล้วใคร่ครวญแล้ว จะทำให้ตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท สามารถเดินตามมรรค 8 จนกระทั่งทำที่สุดแห่งทุกข์ได้  ได้แก่โลกอันชรานำไป ไม่ยั่งยืน (ภัยแห่งความแก่)โลกไม่มีผู้ต้านทาน ไม่เป็นใหญ่เฉพาะตน (ความเป็นอนัตตา)โลกไม่มีอะไรเป็นของตน จำต้องละสิ่งทั้งปวงไป (เป็นเพียงสิ่งที่เขาให้ยืมมา)โลกพร่องอยู่เป็นนิตย์ ไม่รู้จักอิ่ม เป็นทาสแห่งตัณหา (ตัณหาเป็นเครือข่ายครอบคลุมโลก)  Time Index  [00.25] เริ่มปฏิบัติให้ธรรมะเข้าสู่ใจ อุดรูรั่วของจิตคือนิวรณ์ด้วยการตั้งสติ  [06.12] อะไรเป็นเหตุให้มาปฏิบัติธรรม แก่ เจ็บ หาย ญาติตาย  [16.25] คำถามเดียวกันที่ตอบด้วยธัมมุทเทส4 ธรรมที่ทำให้ เราจะตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท  [23.17] โลกอันชรานำไป ไม่ยั่งยืน คือเห็นภัยแห่งความแก่ ความแตกต่างในแต่ละช่วงอายุ  [28.04] โลกไม่มีผู้ต้านทาน ไม่เป็นใหญ่เฉพาะตน คือ ความเป็นอนัตตา  [38.18] โลกไม่มีอะไรเป็นของตน จำต้องละสิ่งทั้งปวงไป เป็นของที่เขาให้ยืม แม้แต่พระพระพุทธเจ้าก็ต้องละศีลสมาธิปัญญาไว้ มีแต่กายที่แตกดับ[...]